Venezia 2006 Edizione 5a: "I 5 sensi e l’eros"

NO STE’ TOCARME EL NASO!

Fémene, ve piase massa vardàrme el nas
de fronte e in banda: bafo de qua e de là.
No ve basta, no podè mia far de manco:
"Ara che beo, ara che grando e che longo…
un manego de scoa, e l’ha na ponta tonda
che ghe someia a la capèla de un fongo".


Pòre mi, cò è Carneval l’è anca pì dura;
riva zò la francesina in tronba: "Cyranò!
Cyranò de Bergerac et voilà le tartufon".
Sacramento, la vol tocarmeo a tuti i costi.
Lassa star la nàpia, vutu còsa? Utu chè?
Zò le manasse dal Tesoro de San Marco.


La nasopia l’ha usma de can da tartufi
cusì fina da usmàr el parfum de mona
fin a la mònega sòto dì de cuarésema.
Pò! Come fae mi sensa i me boni odori:
cò ghe n’è un fià de canela e dei aromi
de gusto ghe fiche el nas ntè la frìtola!


Onde par cui, ho caro tachè zò de dir bae
tant par darme na ònta a la canàpia:
"El to Ponte de Rialto l’è cusìta ingalante!"
e volè sentir a man mòrta el "so dòlz fià";
despò olè tastar col deo la so consistensa
e v’incontentè tocar "pena pena la ponta".


Ma se mi ve lasse tocàr sòlche ‘n sciant
voialtre fémene scominsiè a caressarlo,
tira… mena, su e zò fin ae buea
e a forsa de sbisigar e tichignàr,
pissegarlo, sbavarlo e cocoarlo,
me vien da… me vien un… oh… oh…


Etchì! E me schissa fora do litri de pèsa.




Piero Favero – Cyranò de Coneian