Het rijtje reigers dat elke ochtend m'n drijfhut passeerde was behoorlijk indrukwekkend. Deze zat een metertje naast de Purperreiger. Ik moet er wel bij zeggen dat ik er een uur over gedaan heb om de vogel te benaderen. het duurde een hele tijd voor de drijfhut geen ergwaan meer opwekte. Maar eens dat punt bereikt, trok de vogel zich helemaal niks meer aan van dat drijvende ding voor hem en was het dus genieten als fotograaf/vogelaar!