Jodensavanne (Dutch, 'Jewish Savanna') was an attempt to establish an autonomous Jewish territory in Suriname,
South America. Jodensavanne is located in Para District, about 50 km south of the capital Paramaribo,
on the Suriname River. In 1639, the English government allowed Sephardi Jews from the Netherlands, Portugal and Italy to settle the region,
coming to the old capital Torarica. In the year 1652, a new group that migrated under the leadership of Lord Willoughby
came to Suriname and settled in the area Jodensavanne. A third group came 1664, after their expulsion from Brazil and then French Guiana,
led by David Cohen Nassy. The Jewish community acquired great internal autonomy, with work dedicated to the
sugar-cane plantation. The Congregation Beracha ve Shalom ("Blessings and Peace") was founded, with the first wooden synagogue in the community
(the 3rd synagogue in South America) built between 1665 and 1671 and a second, made of imported brick, was constructed
in 1685. Historian Natalie Zemon Davis is working on a history of 18th century Jodensavanne, focusing on David Isaac Cohen Nassy
(born 1747) and relations between blacks and whites in the Jewish community. Jodensavanne declined during
the mid-18th century, and most of its population moved to Paramaribo. The colony strived to survive until it was destroyed in 1832 by a slave revolt
and resulting fire. The location served as a camp for political prisoners in the Second World War.
External links: UNESCO World Heritage Tentative List: The settlement of Joden Savanne and Cassipora cemetery. (Source:Wikipedia)


******


Rond 1640 vestigden zich aan de Cassiporakreek de eerste Joden. Zij waren voor vervolging door de Inquisitie uit Spanje
gevlucht en begonnen met de aanleg van suikerrietplantages waarop zij ook slaven hielden. Rond 1650 kwam een tweede groep Joden,
dit keer uit Engeland. Een derde groep, onder leiding van David Cohen Nassy, kwam uit Mauritsstad (Brazilië) naar
Suriname. Ze waren aanvankelijk vanuit Spanje naar Nederlands Brazilië gevlucht en hadden daar samen met de Nederlanders plantages gesticht
op uitnodiging van gouverneur Johan Maurits. Toen het Nederlandse gebied in Brazilië in 1654 door de Portugezen
werd veroverd, ontvluchtte een groot deel van de joden het gebied. Sommigen vestigden zich in Cayenne (het huidige Frans-Guyana) en Guadeloupe,
en anderen in Suriname. Mogelijk woonden zij aanvankelijk nabij Torarica. Toen de Fransen in 1664 Cayenne
op de Nederlanders veroverden, vestigden ook vele joden uit dat gebied zich in Suriname. Om meer planters aan te trekken kreeg de Joodse
gemeenschap in Suriname op 17 augustus 1665 vrijheid van godsdienst, mogelijk ook het recht een synagoge en
een school te stichten. Toen Abraham Crijnssen in 1667 Suriname veroverde op de Engelsen, liet hij de rechten van de joden ongemoeid.
Na de Vrede van Breda in 1667 waarbij Suriname definitief Nederlands gebied werd, kregen de Joden in Suriname
in 1669 officieel toestemming voor het stichten van een eigen gemeenschap met een synagoge en een begraafplaats. De nieuwe landbouwkolonie,
enkele kilometers van Cassipora, kreeg later de naam Jodensavanne. In 1685 werd hier een stenen synagoge
gebouwd die de naam Berachah VeShalom ('Zegen en vrede') kreeg. In 1691 verleende Jan van Scharphuysen aan de Jodensavanne de wettelijke
status van nederzetting, maar draaide een beslissing van zijn voorganger Cornelis van Aerssen terug. Deze had de planters
namelijk toestemming verleend op zaterdag hun slaven vrijaf te geven en in plaats daarvan op zondag te laten werken. In 1694 telde de
gemeenschap te Jodensavanne ongeveer 570 zielen die meer dan 40 plantages hadden en ongeveer 9.000 slaven die op
deze plantages werkten. In de achttiende eeuw bereikte de bloei van de gemeenschap rond Jodensavanne een hoogtepunt. Velen waren
aangesloten bij een loge van de Vrijmetselarij. In 1832 werd Jodensavanne vrijwel geheel door brand verwoest. Het was toen
al grotendeels verlaten; de inwoners waren naar Paramaribo getrokken. Tweede Wereldoorlog: Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd
bij Jodensavanne een barakkenkamp gebouwd, Kamp Jodensavanne, dat in september 1942 in gebruik werd genomen.
Hier werden 146 als onverzoenlijken aangemerkte geïnterneerden ondergebracht die afkomstig waren uit Nederlands-Indië, overwegend
leden van de Indische NSB en enkele bij het uitbreken van de oorlog in Indië wonende Duitsers. Na de oorlog: Nadat in 1967 de TRIS
het gebied had ontdaan van begroeiing, ontwikkelde architect Tjin A Djie in 1971 een plan voor het beheer van Jodensavanne.
Op 11 oktober van dat jaar werd de Stichting Jodensavanne (SJS) opgericht. Twee jaar later (1973) werd het terrein schoongemaakt.
De resten van de synagoge werden beschermd, en er werd een bezoekerscentrum gebouwd. Tijdens de Binnenlandse Oorlog kon het
gebied echter niet worden beheerd omdat het in betwist gebied lag. De restanten verdwenen weer onder het oerwoud. In 1999 werd
het gebied opnieuw schoongekapt. Na de binnenlandse oorlog werd Stichting Jodensavanne heropgericht en stond t/m 2009
onder leiding van Guido Robles. De stichting conserveert en onderhoudt Jodensavanne dat sinds 2009 tot Nationaal Monument
is benoemd en bij wet wordt beschermd. Het beheer gebeurt in nauwe samenwerking met het inheemse dorp Redi Doti, dat op korte
afstand is gelegen van de monumenten. Zowel Jodensavanne als de Cassipora begraafplaats zijn toegankelijk voor bezoekers.
''''WERELDERFGOED'''' Jodensavanne staat al sinds 1999 op de tentatieve lijst voor Werelderfgoed van de UNESCO. De Site heeft een
bijzondere universele waarde voor de mensheid. Het is de enige plaats in de Amerika's waar 17e eeuwse Joden een autonome
nederzetting hebben gehad, waarin vrijheid van godsdienst, rechtspraak en zelfs een eigen militie aanwezig waren. Daarnaast zijn de
begraafplaatsen gelegen in het regenwoud van Suriname van ongeevenaarde klasse en goed geconserveerd. Het huidige bestuur
heeft de nominatie tot werelderfgoedsite in voorbereiding (Bron : Wikipedia

)

Click on thumbnails below to see them enlarged. - Click op de miniaturen om de foto's in groter formaat te bekijken.