Na twee regenachtige dagen (zeer nuttig besteed aan schilderwerk thuis) vanmiddag even een boswandeling gemaakt.
Alweer kwam ik zwijnen tegen. Dit keer (ander bos) kon ik ze vrij dicht benaderen.
Wind stond goed en ik kon van boom naar boom sluipen. Ik kon in de dekking blijven. Ze hadden me niet door.
Ook nu weer honderden opnames met de kop naar beneden... zucht... ze kijken bijna nooit op.
Op vele foto's zie dus alleen de ruggen.
Hier moest ze iets goed kauwen en hief even haar hoofd op.

Ik heb me nooit eerder zo bezig gehouden met de wilde zwijnen in het bos, alles op zijn tijd.
Als het moment daar is en ik er aan toe ben, dan komt dat vanzelf.
Dat is blijkbaar nu. Het vinden gaat me goed af.
Maar ze werken bijna nooit mee. Altijd de kop naar beneden.
Zelfs fluiten en keihard "Boe" roepen helpt niet. Ze kijken niet op.
Alleen als je voor ze gaat staan en gaat zwaaien, maar dan rennen ze ook weg.
Dus ik kan tevreden zijn met die enkele opname dat je ook een kop ziet.
Het Wilde zwijn is een van de doelsoorten van mijn vakantie. En dan natuurlijk niet uit een wildparkje, maar echt wild in het bos.
Een andere doelsoort was de Kleine Heivlinder (hopelijk parend) en dat is gelukt.


Foto is 100% (niet gecropt)