Voorheen bestond deze lezing uit twee delen, maar om er een sterkere serie van te maken heb ik de beide delen samengevoegd.
In het eerste (onder)deel neem ik u mee naar Cambridge Bay op Victoria Island, een eiland ten noorden van het vasteland van Canada. Bij onze aankomst eind juni bood het gebied nog een troosteloze aanblik. Baltsende koningseiders op de vele plasjes en vorkstaartmeeuwen die tot in de nederzetting zelf voedsel zochten deden de stemming echter aanzienlijk stijgen! Daar waar in Churchill ecotoerisme gemeengoed is bevind je je hier in het gezelschap van slechts een handjevol enthousiastelingen. Trekpleister voor hen is meestal de muskusos, een relict uit de ijstijd die hier nog in grote getale te vinden is. Wij verdeelden onze tijd tussen het observeren van deze unieke dieren en de relatief talrijke hoogarctische vogelsoorten.
Het tweede (onder)deel gaat over een korte trip naar Spitsbergen. Wanneer u geen expeditie wilt uitrusten om een kijkje te nemen op 78° noorderbreedte, een unieke ervaring, moet u naar Spitsbergen. Op deze hoogte doet het voorjaar denken aan een zonnige winterdag. Maar ondanks dat de eilanden nog bedekt zijn onder een dikke laag sneeuw is het duidelijk dat de zomer in aantocht is; de zon schijnt 24 uur onafgebroken, grote vluchten kleinen alken vliegen luid roepend rond de besneeuwde kliffen en op het dak van het hotel zingt een sneeuwgors. Is de ijsbeer onder de zoogdieren het symbool van het noorden, bij de vogels is dat zonder enige twijfel de ivoormeeuw. Tijdens een korte periode in het voorjaar zijn deze vogels te vinden rond de nederzettingen op Spitsbergen, zij waren het belangrijkste doel van onze (mij en mijn vader) reis.