In deze tijd van het jaar worden de pups van de grijze zeehonden in de Waddenzee geboren. Op het eilandje Richel liggen nu ruim 500 jongen, plus even zoveel zogende moeders en nog eenpaar honderd hitsige mannetjes.

De grijze zeehonden werpen hun jongen in de winter omdat ze in andere gebieden afhankelijk zijn van pakijs om veilig te kunnen baren. In de winter zijn er minder rovers, zeker op het ijs. Om die reden worden de grijze zeehonden ook geboren met een dikke, witte bontjas aan.

De vrouwtjes blijven de eerste drie weken bij de jongen om ze te zogen. Op Richel, in Nederland het epicentrum van de geboortegolf van deze dieren, ligt het nu dan ook flink vol. Zodra de jongen worden 'gespeend' worden de vrouwtjes direct weer korte tijd paringsbereid. De hele zoogtijd liggen de mannetjes op dat moment te wachten. Ondertussen doen ze niet veel meer dan knokken om een harempje te verzamelen en te verdedigen tegen andere mannetjes.

Het gaat al jaren crescendo met de zeehonden in de Waddenzee. Echte harde aantallen zijn moeilijk te geven, zegt onderzoekster Sophie Brasseur van IMARES op Texel. 'Het lijkt er sterk op dat onze populatie een onderdeel is van een veel grotere populatie die voor het grootste deel rond de Britse eilanden leeft. Er is in ieder geval veel uitwisseling tussen die populaties. Uit genetisch onderzoek zal de komende jaren moeten blijken hoe 'anders' onze grijze zeehonden eventueel zijn.'